van Viana naar Santa Dominga de la Calsado

Gisteravond was het een of ander Fiesta in het dorpje Azofra, met hoogstens een paar honderd inwoners. De Spanjaarde weten hoe ze feest moeten vieren: dat begint al vroeg in de middag met een soort fanfare met trommels en fluiten, gevolgd door een bende jongelui die onder het genot van de nodige alcohol achter de fanfare aantrokken om iedereen die binnen hun bereik kwam nat te gooien met emmers water. Het terras waar wij zaten werd in allerijl ontruimd, iedereen naar binnen en de deur op slot! ´s Avonds een band op het podium, van 20-22 uur, daarna gaat iedereen inclusief de band een bar in om te eten, en van 0:30 tot 03:30 werd het geheel nog eens dunnetjes overgedaan, inclusief vuurwerk. Wij hadden in onze overmoed het plan om dan maar de nacht door te doen, gezien alle lawaai, en dan in alle vroegte te gaan lopen, maar om 24 uur was iedereen zo moe dat we toch maar naar onze kamers zijn gegaan. Oordoppen doen wonderen, we werden laat wakker om 7:30 en moesten ons haasten omdat je om 8 uur uit de Albergue gegooid wordt. Gelukkig maar 16,5 km vandaag. Zometeen koken, ik verheug me al op de entrecotes die we konden bemachtigen, lang niet elke supermarkt verkoopt vlees of vis, zeker niet de hele kleintjes in de dorpen.

Vandaag zijn we beland in Santa Dominga de la Calsado. Hier is iets unieks te bewonderen, namelijk een kippenhok met haan en kippen in de kerk, gestoeld op een oude legende van de Camino. De afgelopen dagen zijn warm geweest, gemiddeld 30 graden en onbewolkt, schitterend zomerweer wat we in Nederland zo gemist hebben. Vandaag is het wat bewolkt en dus ook wat minder warm, wat het wandelen makkelijker maakt. Ik ben nu 11 dagen onderweg en heb zo´n 220 km afgelegd, ruimt 25% van de Camino dus, gemiddeld 20 km per dag dus. De komende dagen ben ik van plan om de kilometers per dag te gaan opvoeren naar minstens 30-35 (al enkele malen 30 km gelopen en dat ging zonder problemen). Het weer is nu nog goed en ziet er voor de komende week ook goed uit. Tegen de tijd dat het eind september wordt, en ik in Galicië kom, wordt de kans op regen en koude steeds groter, dus kan ik maar beter van het mooie weer profiteren om kilometers te maken. Het is ongelooflijk hoeveel mensen momenteel onderweg zijn, alleen lopen lukt je alleen als je heel vroeg weg bent zodat je de massa voor blijft. Ook dat gaat niet meer helemaal op, omdat er in bijna ieder dorp een Albergue is en er veel mensen zijn die alleen de laatste (paar) honderd kilometer lopen. Het zij zo. Desondanks blijft het genieten om na ieder bocht en over iedere berg heen weer een nieuw landschap te ontdekken waar je nog nooit geweest bent.
De Albergues is ook een verhaal apart en de kwaliteit over het algemeen redelijk tot goed als je ze weet uit te zoeken in je reisgids. Op dit moment ben ik in de gemeentelijke herberg, waar 200 slaapplaatsen zijn verdeeld over slaapzalen met 32 bedden. Alles is aanwezig, tv, internet, grote keuken, eetzaal, wasgelegenheid, fatsoenlijk sanitair. De kosten: vrije gave! Dit is echt een hele luxe, in Estella was het het tegenovergestelde, maar soms heb je geen keuze. Een bijzondere belevenis was de parochiale Albergue in Los Arcos, 18 plaatsen, zij-ingang van de kerk, volgens mij worden de slaapzalen normaal gesproken door de kerkelijke gemeente gebruikt voor cathechese etc. Gastvrije ontvangst door vrijwilligers, gezamenlijk avondgebed in de kerk met aansluitend de pelgrimszegen, daarna een eenvoudige, maar lekkere en voedzame maaltijd bestaande uit een bonen-groenteschotel en ijs met vruchten na, slapen op een soort yoga-matten, strak naast elkaar gelegd in 2 zalen. Een aparte belevenis, die je een keer meegemaakt moet hebben, maar je weet dan meteen hoeveel botten je in je lichaam hebt! De nacht bestond uit draaien en keren en besluiten in welke houding je de minste pijn ondervindt....
Vanavond gelukkig fatsoenlijke matrassen op lattenbodems in stapelbedden, wat een luxe!
Zo langzamerhand wordt je ook steeds handiger in het verzamelen van eten en drinken. In deze tijd van het jaar is alles rijp op het veld, en vind je langs de weg verse vijgen (groen eten helpt bij verstopping!), appels, bramen en velden vol met Rioja druiven, die nog lekkerder zijn dan die van Navarra...Ook in gegiste vorm niet te versmaden overigens, maar dat hadden jullie vorige keer al gezien.

Tot de volgende blog!

groetjes, Irma