Sportvasten wandelweek in het Limburgse Heuvelland 

16 -20 april 2012

 

Wandelend een switch maken, zowel lichamelijk als mentaal? De batterij even helemaal opladen?  Dat is mogelijk in het Limburgse Heuvelland! 
Onder leiding van sportvasten therapeut Irma van der Wel  en osteopaat / bio-energetisch therapeut Ron Martens gaat u een (mid)week lang wandelen in een groep van maximaal 15 personen. Naast het wandelen is er op verschillende manieren aandacht voor lichaam en geest, bv. een energiescan, mindfullness meditatie, ademhalingsoefeningen en lichaamswerk of bezoek aan één van de sauna´s in de omgeving.  Tevens is het mogelijk om behandelingen te boeken op het gebied van bio-energetische therapie, osteopathie, fysiotherapie, Bowentherapie, lichaamswerk, massage en orthomoleculaire therapie, op individuele afspraak en vaak vergoed door uw zorgverzekeraar.

Elke deelnemer krijgt voor aanvang van de kuur een persoonlijk intake gesprek. De kuur start u thuis, op zaterdag. Op de 3e dag van de kuur (maandag) reist u af naar Mechelen in Zuid-Limburg, waar u samen de 3 sapvasten dagen doorbrengt. Op de 1e opbouwdag (vrijdag) gaat u weer naar huis om thuis de kuur af te maken. U verblijft in een prachtig landhuis, een oude vakwerkboerderij in het mooiste dorpje van Limburg, Mechelen, met een schitterend uitzicht op het Geuldal.
                    
Irma en Ron nemen u mee op prachtige wandelingen, die zeer geschikt zijn om de switch te maken vanwege het heuvelachtige karakter. ´s Avonds is er ruimte voor uzelf of voor deelname aan het gevarieerde programma.
Voorwaarde voor deelname aan deze week is dat u minimaal 4-5 uur kunt wandelen zonder problemen. Bent u onder behandeling van een arts of gebruikt u medicijnen, dan is het onder voorwaarden mogelijk om deel te nemen.
Accommodatie: http://www.vinkenhof.nl/Boekvink-Goudvink-Vinkenhof.htm

  
Data: 16 t/m 20 april 2012
De kosten voor deze week zijn € 625 p.p. inclusief:
- 4 overnachtingen
- sappen, koffie, thee en overige voeding (in de accommodatie)
- Sportvasten pakket (supplementen)
- intake voor aanvang van de kuur (in de praktijk in Weert, Brunssum of Maastricht of via   skype)
- evaluatie na 6 weken (in de praktijk of via skype)
Exclusief: consumpties tijdens de wandelingen en bezoek aan sauna

Wilt u meer informatie over deze unieke wandelweek en/of over de mogelijkheden tot vergoeding door uw zorgverzekeraar, dan kunt u contact opnemen met Irma van der Wel:
info@mgc-healthcoaching.nl
tel. 045-5285938 of 06-23937659

Websites:
Irma van der Wel:     www.mgc-healthcoaching.nl   
Ron Martens:        www.bio-energetisch-denken.nl
Overige therapeuten: www.gezondheidscentrumtreebeek.nl

weer thuis

Inmiddels ben ik alweer bijna een week thuis, na nog enkele dagen vakantie te hebben gehouden in Porto, waar vandaan ik het vliegtuig naar Eindhoven heb genomen op 15 oktober. Weer aan het werk, en proberen weer in het normale leven te komen, valt niet mee!

Zoals je wel begrepen hebt ondertussen is Sportvasten niet eenvoudig op de camino, Vasten is niet moeilijk….maar goede voeding krijgen een uitdaging.  Op een dergelijke tocht is dat alleen mogelijk als je een begeleider hebt bv. met een busje, zoals sommige groepen Fransen dat deden. Liepen wij langs een picknickplek met rammelende magen en dan zaten ze daar toch uitgebreid te eten!

Als sportvaster heb ik ervaren dat mijn stofwisseling veel kan hebben. De eerste 3-4 weken ben ik wat afgevallen, in mijn beleving 1,5-2 kg (geen weegschaal in de rugzak!) en had ik het idee nog goed in de vetverbranding te zitten, omdat ik ook langere tijd zonder eten kon lopen. Op een gegeven moment begon ik meer hongeraanvallen te krijgen, en merkte ik dat ik in de suikerstand aan het raken was. Thuis gekomen na 6 weken (nog een weekje vakantie gehad, en niet gelopen) bleek ik zelfs 2 kg te zijn aangekomen t.o.v. mijn gewicht voor de camino! Geen ramp, maar wel een teken aan de wand, want dit is mij de afgelopen 1,5 jaar niet gelukt, sinds ik sportvaster ben. Tijd voor een minikuurtje binnenkort!

Finisterre, einde der wereld

Inmiddels is het alweer ruim een week geleden dat ik aangekomen ben in Santiago. Na aankomst en rustdag de dag erna met de pelgrimsmis zijn we de volgende dag doorgegaan richting Finisterre, zo´n 95 km van Santiago, dwz. ik heb de eerste etappe met bus en taxi moeten doen, aangezien ik de avond ervoor sangria gedronken heb die hoogstwaarschijnlijk slecht geweest is, waardoor ik ´s nachts en de dag erop flink beroerd geweest ben. We troffen het wel in Santiago, tijdens onze rustdag werd er een middeleeuwse markt opgebouwd, en ´s middags begon het feest. Overal marktkraampjes, ook met eten en drinken, paella, grote stukken gegrild vlees, en sangria....Ook straatartiesten en muziek, heel gezellig en sfeervol.

Op de foto zien jullie wat wij noemden de ´beroepspelgrim´, die we elke dag weer tegenkwamen, meestal achter een biertje...promotie van de stad? geen idee, het was wel mooi om te zien!

Na 3 dagen bereikten ´s ochtends  Finisterre, en was de kaap al van verre te zien. Het was super mooi weer (nog steeds, alhoewel er wat meer bewolking is en het iets koeler geworden is, maar ´s middags toch nog  tegen de 28-30 graden) en we hebben er een strandmiddag van gemaakt. Lekker gezwommen en geluierd. ´s Avonds tegen 18 uur de laatste 3,5 km naar de kaap gelopen, met een fles wijn en bocadillo en de zonsondergang bewonderd. Daarna de eerste stappen oostwaarts gezet, na 4 weken alleen maar westwaarts gelopen te hebben!
Er waren niet al te veel pelgrims bij de kaap gelukkig, ook niet op de weg van Santiago naar Finisterre, dit i.t.t. de zeer drukke laatste 100 km voor Santiago, die mede daardoor ook niet de mooiste van de camino zijn. De natuur richting Finisterre was ook weer prachtig, en heel rustig en stil, geen lawaai van doorgaande wegen.

Nu ben ik weer terug in Santiago (met de bus), en inmiddels heb ik al van de meeste reisgenoten afscheid moeten nemen. Vreemd als je een maand zo intensief met elkaar bent omgegaan, maar ja, dat hoort erbij, plus de nodige emoties. Eéntje is nu op weg naar Finisterre, en van daar uit is het nog mogelijk naar Muxia te lopen, wat erg interessant schijnt te zijn. Morgen ga ik met de bus naar Finisterre en lopen we samen zondag naar Muxia. Dinsdag vertrek ik dan per bus naar Porto, waar ik nog enkel dagen de tijd heb om deze mooie stad te bewonderen voordat ik zaterdag terug naar Eindhoven vlieg.

Intussen heb ik nog enkele malen samen met anderen die aangekomen zijn de pelgrimsmis bezocht. Beroemd is het grote wierookvat wat na de mis aangestoken wordt en door de kathedraal geslingerd wordt. Dit was er de eerste keer niet, maar op 4 en 5 oktober, tijdens de naamdagen van de heiligen Franciscus en Bruno, hadden we het geluk dit bijzondere schouwspel te zien. Het vat wordt handmatig in beweging gezet door een aantal mannen en slingert werkelijk tot aan het dak van de kathedraal. Hieronder een link naar u tube, waar ik een opname hiervan vond.


http://www.youtube.com/watch?v=rsgy33oUBJM&feature=related

Verder heb ik een kleine intieme mis met zo´n 10 personen bijgewoond, verzorgd door een Duitse orde, bij het graf van de apostel Jakobus, plus een spirituele rondgang om de kathedraal. Plezierig als je daardoor iets meekrijgt van de woorden die gesproken worden, de pelgrimsmis is helaas volledig in het Spaans, wat ik niet beheers . Wel aan te raden als je naar Spanje gaat, ik heb me erover verbaasd hoe weinig je met Engels terecht kunt! Iets voor komende winter wellicht.

groetjes, Irma

Aangekomen in Santiago de Compostela

Gisteren om 17:30 zijn we aangekomen in Santiago de Compostela, na een lange dagtocht van 42 km. De afgelopen 4 dagen hebben we de sokken erin gezet, zo rond de 40 km per dag. Dat voelden we gisteren goed; de laatste etappe viel zwaar, en bij mij vooral omdat ik gisteren veel last had van mijn verkoudheid en me niet fit voelde. Vandaag gaat het gelukkig een stuk beter, vitamine C en een goede nacht slaap doen wonderen! Na aankomst eerst een cerveza con limone gedronken, bekomen van de ergste vermoeidheid en toen in de rij gestaan voor het pelgrimsburo om de Compostela te halen. Dit is een certificaat waarop staat dat je de Camino volbracht hebt, met datum en naam. De kathedraal was al dicht en we hadden alleen nog maar energie om snel iets te eten (kebab), douchen en slapen. Het hostal had ik gelukkig van te voren al gereserveerd, zodat daarmee geen kostbare energie verloren ging. Vanmorgen uitgeslapen en in de pelgrimsmis geweest, die elke dag om 12 uur gehouden wordt. Zeer druk in de kerk, alle banken bezet en behalve pelgrims zeer veel toeristen. Santiago is na Jeruzalem en Rome het belangrijkste christelijkste bedevaartsoort en heeft een rijke geschiedenis. Al meer dan 1000 jaar komen hier elke dag pelgrims aan, wat te zien is in de kathedraal die speciaal gebouwd is voor de apostel Jakobus en de pelgrims. Heel speciaal als je hier doorheen loopt, het borstbeeld van Jacobus omarmt, de uitgesleten traptreden ziet etc. en je realiseert hoeveel mensen dit al voor jou gedaan hebben. De mis was mooi, met een stuk of 12 ´heren´ op het altaar.
Voor de mis werden enkele gezangen geoefend zoals Laudate Domine, voorgezongen door een non met een hele mooie stem. In de mis werden ook alle pelgrims genoemd die gisteren aangekomen zijn, bv. gestart in St. Jean, 1 persoon uit Nederland etc.
Morgen vertrekken we naar Finisterra (eind van de wereld), dit zijn 95 kilometers die we in 2,5 dag afleggen willen, een dag daar aan het strand blijven en dan dinsdag terug met de bus. Daar hopen we nog één van onze medepelgrims te treffen die iets minder snel was dan wij. Daarna blijf ik denk ik nog 1 of 2 dagen in Santiago, omdat hier cultureel zeer veel te zien is, vandaag doe ik het rustig aan. Beetje rondlopen, winkeltjes en kraampjes kijken, genieten van de Galicische doedelzakmuziek die hier rond de kathedraal te horen is, terrasje pikken etc. Daarna waarschijnlijk richting Porto. Ik zie het wel, leef met de dag. Groeten allemaal en tot de volgende blog!

Irma

Van El Acebo naar Aquila

Weer een mooie dag op de Camino gehad. Het blijft maar mooi weer. Achter ons, in Pamplona en Burgos, heeft het al geregend. We nemen het mooie weer blijkbaar mee! We zijn nu in Galicië, en vaak is het hier bewolkt en mistig, en regent het vaker. Het landschap is zeer groen, dus dat kan wel kloppen. Weer totaal anders dan de Bierzo, waar we gisteren door kwamen. In de Bierzo is de wijnoogst in volle gang, en wij als pelgrims krijgen spontaan druiven aangeboden als we tussen de velden door lopen. De bevolking is over het algemeen aardig en gastvrij. Gisteren ontbeten bij een soort van bar. De oudere man die er achter stond was zeer trots op zijn waren, sneed de ham waar we bij stonden en er moest van te voren eerst geproefd worden. Veel jamon (ham) en queso (kaas) hadden we op de bocadillo (stokbrood) besteld om tenminste een fatsoenlijk ontbijt te hebben, nou, daar heeft hij voor gezorgd! Vervolgens nog een gesprek in het Spaans (van zijn kant dan), ik begreep er zoveel van dat hij en zijn maten in 1965 in Nederland en Zwitserland gewerkt hebben, en dat er veel pelgrims uit alle landen van de wereld bij hem voorbij kwamen. Na het afrekenen verdween hij achter een deur om er met enkele druiventrossen achter vandaan te komen, die we mee kregen. Hij maakte daar zijn eigen wijn.

Vandaag 40 km gelopen, op het gemakje, onderweg nog andere pelgrims getroffen en samen gegeten, om hier om 21 uur aan te komen. Het mooie van in de namiddag en avond te lopen is dat het zeer rustig is op de camino, iedereen is dan al in de herberg. Als je reserveert (kan bij private herbergen of hostales, zoals nu), dan kun je rustig de tijd nemen en hoef je niet bang te zijn dat je geen bed meer krijgt, genieten dus!
Nog 120 km te gaan tot Santiago!

groet, Irma

Van Puente Villarente naar El Acebo

De ´grote steden´ van de Camino liggen inmiddels achter ons: Pamplona, Burgos, Leon, Astorga. Zowel in Leon als in Astorga is het een en ander van de beroemde Spaanse architect Gaudi te zien. In Astorga heb ik het bisschoppelijk paleis bezocht, nu een museum, dit is door Gaudi ontworpen en in 1913 gerealiseerd. Schitterend, vooral van binnen met alle glas-in-lood ramen, vormen en kleuren, ongelooflijk. Ik wil beslist ook eens Barcelona bezoeken! Na Astorga is het vlakke land en de soms eentonige omgeving voorbij, en zijn we weer de ´bergen´ ingegaan, dwz. van 800 naar 1400 meter over 20 km, dus dat was beslist minder zwaar dan de Pyreneeën, maar ook zeker zo mooi.  Gisteren de hele dag gelopen van 8:00 tot 19:30, met ongeveer 2 uur pauze. We besloten in de middag om door te lopen naar het Cruz de Ferro, om de massa te ontlopen die in het dorpje ervoor overnachtte, om niet ´s morgens met nog tientallen anderen daar aan te komen.  Goede keuze, het was een prachtige route met mooie wolkenluchten en praktisch geen andere pelgrims. In totaal 38 km in de benen, maar niet overdreven moe. Het Cruz de Ferro ligt op 1400 meter en is traditioneel de plaats waar de pelgrim een van huis meegebrachte steen neerlegt en daarmee zijn zorgen achter laat. Dat scheelt weer een paar kilo in de rugzak:) Daarna een tamelijk steile afdaling naar het bergdorpje El Acebo, één van de mooiste dorpjes die we tot nu toe gezien hebben. Straks als het licht is nog een paar foto´s  maken. Helaas lag er naast mij weer een roncadores, waardoor ik een deel van de nacht ergens op een kist met een deken heb doorgebracht...de reden dat ik nu om 7:50 met deze blog bezig ben.

Vannacht wordt het beslist een hostal (pension). Vandaag weer verder, en het blijft maar mooi weer, wat dat betreft heel veel mazzel. Het is genieten op de camino! groetjes, Irma

Van Hontanas naar Puente Villarente

De afgelopen dagen hebben we de Meseta doorkruist. Dit is een hoogvlakte, doorkruist met dalen, hierin liggen dan de dorpjes.Er was één etappe bij van 18 km, alleen maar rechtuit dwars door de velden. Blik op oneindig, muziek aan en gaan met die banaan! Uiteindelijk duikt er altijd wel weer een kerktoren op met bijbehorend dorpje, waar de pelgrims dan al neergestreken zijn op de terrassen. Het weer is goed, en het is de laatste 2 dagen flink koeler geworden, zo´n 20-23 graden schat ik, met frisse wind. ´s Nachts koelt het goed af wat maakt dat je je ´s morgens goed moet aankleden. Hele dag zon, dus prima wandelweer. De afgelopen 5 dagen hebben we etappes van 34-38 km gelopen en zijn nu 10 km voor Léon, de volgende grote stad. Daarna gaat het weer de bergen in en komen er mooie etappes. Tussen Burgos en Léon zijn er heel veel etappes bij die ronduit lelijk zijn, veel langs doorgaande wegen of in de buurt van snelwegen, alleen maar rechtdoor en weinig tot geen bomen of schaduw. Het platteland is hier echt vervallen, in de dorpjes staat minstens een derde van de huizen leeg en deze zijn meestal vervallen. Je ziet nog wat oude mensen, en verder zijn er weinig tot geen voorzieningen meer. De dorpjes lijken nog te bestaan bij de gratie van de pelgrims, herbergen en bars. In zo´n dorpje, Bercianos del Real Camino, waren we gisteren, nadat we eigenlijk 6 km verder hadden moeten lopen dan we van plan waren omdat de herberg gesloten was. In Bercianos was een herberg geleid door een St. Jacobsgenootschap uit Léon. De herberg was al vol, maar ze houden altijd reserveplaatsen over voor pelgrims die op het laatst komen, het was al tegen zessen. Dat hield in dat we op de grond konden slapen in de meditatieruimte, op een matje. Het eten werd door de gastheren, hospitaleres, bereid met hulp van de pelgrims. Dan met 50 man aanschuiven op de bankjes, en het feest kon beginnen! Een heerlijk vegetarische maaltijd bestaande uit rijst met groenten en kaas erdoor, kikkererwtenpuree, brood en salade, en een banaan toe. Smaakte uitstekend, zeker als afwisseling op het vrij eentonige pelgrimsmenu. En vooral een enorme sfeer, één grote familie. Voorstelronde en per land een liedje zingen....mijn landgenoten konden niets anders bedenken dan hoeperdepoep zat op de stoep....maar goed dat ze het niet konden verstaan! Naar buiten om van de zonsondergang op de meseta te genieten. Er was nog een meditatie met zang die vroeger aanving dan aangegeven en die ik helaas gemist heb. Om 10 uur weer in bed, en wonder boven wonder goed geslapen zonder pijn op mijn matje! Blijkbaar went je lichaam aan ongemak! Overigens is de spierpijn over nu ik elke dag magnesium neem. Een paar andere pelgrims heb ik al kunnen helpen met vitamine C, de weerstand is na enkele weken minder en sommigen krijgen griepverschijnselen. Zo helpen de pelgrims elkaar.
Morgen 10 langs een drukke weg naar Léon. De kathedraal daar schijnt heel mooi te zijn, dus daar verheug ik me op. Nu lekker douchen, pelgrimsmenu (geen zin meer om nog te koken na 34 km) en hopelijk weer lekker slapen. Tot de volgende blog!

Irma