Sportvasten als therapie - na de kuur

Vandaag, 2e Paasdag, en de 5e opbouwdag, heb ik de Peter Rusmanloop in Oirsbeek gelopen. Deze loop is behoorlijk heuvelachtig en 16 km lang. Afgelopen vrijdag op de tweede opbouwdag had ik nog een oefenloopje gedaan van een kilometer of 7, waarbij ik nog heel duidelijk kon voelen dat de spieren 'leeg' waren, blij dat ik weer thuis was. Door het mooie weer in dit lange Paasweekeinde is er verder van sporten niets meer terecht gekomen. Uitrusten, boodschappen doen, lekker koken voor de familie en tot 's avonds laat buiten gezeten, heerlijk!
Maar goed, vanmorgen flink ontbeten met een paprika-omelet en 2 volkoren boterhammen [ en gisteren ook de nodige koolhydraten genuttigd tijdens het Paasdiner] en tegen 10 uur naar Oirsbeek gefietst. Een gezellige drukte op de markt, en meerdere loopvrienden die al stonden te trappelen voor de start. Ik kende de loop alleen maar van horen zeggen, en wist niet exact hoe het parcours zou lopen. Wel viel de plaatsnaam Puth, en anders dan de naam doet vermoeden, ligt dit niet in een dal....
Na het startschot ging het direct steil omhoog, met koude spieren, dus heb ik tempo doeloe gedaan om niet geheel buiten adem boven te komen en dan nog aan de loop te moeten beginnen. Velen sprintten mij voorbij, maar daar trok ik mij niets van aan; heel bij de finish aankomen en plezier in het lopen zijn het belangrijkste voor mij. De warmte maakte het tot een zware loop, en mijn spieren hadden toch nog zoiets van: rustig aan. Ik heb dus volkomen mijn eigen tempo gelopen, en was blij dat de finish in zicht was. Toch nog een redelijke tijd: 1:32, dat wil zeggen dat ik gemiddeld op mijn normale tempo heb gelopen. Het effect van deze kuur is nog niet te meten, daarvoor is het nog te vroeg. Dat verwacht ik over een dag of 10-15. Wel loop ik al aanmerkelijk sneller dan vorig jaar in een vergelijkbare loop; de Zevenheuvelenloop in Nijmegen [15 km], daar deed ik toen 1:42 over. Omgerekend dus een kwartier eraf!
Wordt vervolgd.